Van 31 augustus tot en met 8 september presenteren vijf kunstenaars hun werk waarin zij je meenemen in de beleving van onderweg zijn. De kunstenaar is altijd onderweg, ieder moment, altijd veranderend, zijn eigen ervaringen makend. Volgt niet klakkeloos de voetstappen van de ander, maar buigt zich nog eens extra naar een andere zijde om de wereld om hem heen van een andere kant te kunnen bekijken. Zijn kunstwerk wordt een soort boei op zee; de reis afbakenend. Anders dan een zeeman, stippelt de kunstenaar zijn eigen koers door de boeien zelf te maken. 

Op geheel eigen wijze geven deze kunstenaars een verrijkende blik over onderweg zijn en hoe we daarin omgaan met tijd, verbondenheid, toevalligheid en de wereld: de een creëert een eigen mythische werkelijkheid, de ander vangt de bestaande werkelijkheid in samenhangende structuren en weer een ander probeert de grens tussen zichtbaar en onzichtbaar voelbaar te maken. Trudie klapt de binnenwereld naar buiten. En Johan laat zich inspireren door de poëzie van de gebouwde omgeving. 
In ONDERWEG komen onderzoek, maatschappelijk engagement en verrassend materiaalgebruik tot uiting in sculptuur, textiel, video, schilderijen en constructiemateriaal. 

Het werk van de vijf kunstenaars zit vol contrasten: het is kleurrijk en sober, ze nemen je mee van een poëtische ruimtelijke beleving naar een diepe innerlijke wereld en bewegen zich tussen orde en chaos. Materiaal en onderzoek vormen de basis van de tentoonstelling waarin de kunstenaars de bezoekers confronteren met een bestaande en mogelijke realiteit, waarin zij ons uitnodigen om stil te staan bij het eigen pad van ontdekkingen en reflectie.

Flox den Hartog Jager is steeds op zoek naar verhalen in haar werk. Inspiratiebron is het menselijk leven en mythen, legenden, verhalen en symbolen, die het leven duiden. Uitgangspunt voor het werk in de huidige tentoonstelling zijn de vele beelden van vrouwen, die ik bewonder en van mijn voormoeders; stuk voor stuk sterke vrouwen.

Pascale Guillou onderzoekt in haar werk de thema’s tijd, verbondenheid en vergankelijkheid. Zij probeert de grens tussen zichtbaar en onzichtbaar en tussen aanwezigheid en afwezigheid voelbaar te maken. Haar inspiratie haalt ze uit filosofie, de natuur en spiritualiteit. Zij werkt vanuit intuïtie en expressie.
Dit uit zich in abstracte schilderijen en tekeningen, waar kleurvelden en lijnen elkaar versterken.

Toos Booij is gefascineerd door patronen in gebouwen, elektrische installaties en boomwortels. Met tape, verf en constructiemateriaal gaat zij haar eigen weg. Ze speelt daarbij met orde, chaos, ritme en details. Dit geeft haar nieuwe invalshoeken en laat haar anders naar de omgeving kijken.

Johan Kuhlmann wordt geïnspireerd door ‘de poëzie van de gebouwde omgeving’. Huizen en hutten, silo’s en industriële installaties fascineren hem. Reizend komt hij deze bij voorkeur toevallig tegen. Ze roepen associaties en gedachten bij hem op, die hij verbeeldt in foto’s, bouwsels, schilderijen en collages. De ruimte vertelt een verhaal. 

Trudie van Haaster werkt als autonoom beeldend kunstenaar met een voorliefde voor textiel. Zij is een intuïtieve maker en naast textiel maakt ze gebruik van fournituren zoals ritsen, drukkers haken en ogen.Haar werk raakt aan begrippen als identiteit, binnen- en buitenwereld, de relatie tussen jezelf en de ander.

Trudie van Haaster won in 2022 de Hans Nijhof prijs.